باريت كاني حياتي در صنعت حفاري نفت و گاز محسوب مي‌شود. در شيشه سازي به عنوان همگن كننده ماده مذاب، كاهش حباب و در درخشندگي و شفافيت محصول كاربرد دارد. از باريت در رنگ سازي، پلاستيك، كاغذ و لاستيك به عنوان ماده پر كننده استفاده مي‌گردد. اين كاني در زمينه دارويي، محافظت اشعه، آلياژ، مواد منفجره و … نيز كاربرد دارد.

ذخایر پسماندی به صورت مواد سست حاصل از هوازدگی ذخایر باریت قبلا تشکیل شده و در نواحی مجاور آن ها مشاهده می شوند. بسیاری از باریت های پسماندی به رنگ سفید، نیمه شفاف تا کدر هستند که بافت های تیغه ای، فیبری، توده های ریز بلور نامتراکم و به ندرت بلورهای خودشکل دارند. باریت در این تیپ از ذخایر به صورت ذرات در مقیاس میکروسکوپی تا قلوه های نامنظم بی شکل به وزن چند ده کیلوگرم مشاهده می شود ولی اغلب به صورت قطعه ها و قلوه های در حد 2 تا 15 سانتیمتر هستند. چرت ژاسپیروئید و موارتز دودی به عنوان کانی فرعی و مقادیر کمی از پیریت، اسفالریت، کالن در این ذخایر مشاهده می شود. علاوه بر آن قطعاتی از سنگ های نیمه هوازده و بقیه ذخیره را کانی های رسی ایلیتی به رنگ های زرد، قرمز و قهوه ای تشکیل می دهند. عیار باریت در این ذخایر بین 10 تا 20 درصد است.

شکل و اندازه این ذخایر بسیار متغیر است و در بسیاری از موارد به شکل و ابعاد توده تشکیل دهنده اصلی که از آن منشا گرفته اند بستگی دارد. عمق و ضخامت این ذخایر بین 3 تا حداکثر 45 متر گزارش شده است. این ذخایر به صورت روباز استخراج می شوند. سنگ بستر این تیپ از ذخایر حاوی رگه ها و رگجه ها از باریت، فلورین، کلسیت، کوارتز و به صورت موضعی کانی های سولفیدی پیریت، کالن، اسفالریت و کالکوپیریت است. در سایر موارد رگه ها و رگچه های باقیمانده از انحلال و هوازدگی سنگ های کربناتی است.

باریت بعنوان یک پرکننده صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد. باریت خرد شده به صورت شسته شده و یا شسته نشده توسط اسید سولفوریک به عنوان یک عامل پرکننده صنعتی معمولی در مصارف گوناگون مورد استفاده قرار می گیرد. مصرف اصلی باریت به عنوان یک عامل پرکننده در رنگسازی و مصارف پوششی است. باریت بی رنگ و پودر شده می تواند به عنوان پرکننده در رنگ به کار رود. علاوه برآن در تهیه لیتوپون یا رنگ دانه های سفید که دارای ۷۰% سولفات باریم و ۳۰% سولفید روی می باشد و در اثر واکنش سولفید باریم با سولفات روی تشکیل می شود، بکار می رود. سولفات باریم طبیعی با خلوص ۹۵-۹۰ درصد و همراهی کمتر از ۱% اکسید اهن بطور عمده برای تولید رنگ سفید و نیز برای سیال کننده رنگ استفاده می شود.

بيشتر باريت ها از لايه صخره هاي رسوبي كه تشكيل شده از باريت و در اعماق اقيانوس ها بوده استخراج مي شود. در بعضي از استخراج ها باريت به صورت رگه هاي سنگي ديده مي شود كه در اين حالت به مقدار كمي استخراج مي شود. سولفات باريم در اعماق زمين به وسيله آب هاي گرم زيرزمين تشكيل مي شود. در برخي موارد نيز باريت محصول فرعي استخراج موادي مانند سرب، فلز روي ، نقره يا ساير فلزات است. در آمريكا 9 معدن بزرگ باريت در نوادا، جیورجیا، تنسی و میزوری وجود دارد. توليد باريت در چين حدود 10 برابر بيشتر از آمريكا مي باشد، هندوستان نيز از توليد بالايي برخوردار است و حدود 40 كشور ديگر جهان توليد كننده باريت هستند. بسياري از ذخيره هاي جهان جنبه اقتصادي دارند اما بعضي ها مقرون به صرفه نيستند ( غيره اقتصادي ) به دليل اينكه در چين بسيار ارزان استخراج مي شود.

باريت يا باريتين با ترکيب شيميايي BaSO4 در سيستم اورتورومبيک و رومبيک بي پيراميدال متبلور مي شود و به صورت بلورهاي تيغه اي و بسيار بزرگ و يا در اشکال منشوري، پر مانند، توده هاي کنکرسيوني، رز صحرايي، ريزدانه و توده اي ديده مي شوند. وزن مخصوص آن 4.5 – 4.2 گرم بر سانتي متر مکعب و سختي آن 3.5 – 3 مي باشد. باريت کاني باطله بسياري از کانسارهاي فلزات پايه را تشکيل مي دهد.

باريت خالص از 65.7 % اکسيدباريم(BaO)  و 34.3 % اکسيد سولفورو (SO3) تشکيل شده و به ندرت به صورت خالص در طبيعت يافت مي شود.

باريت داراي خاصيت فسفرسانس و فلوئورسانس بوده و ساختمان بلوري آن بر اثر گرما (شعله فوتک) شکسته شده و به سختي گداخته مي شود. حرارت دادن شديد آن، سبب تظاهر رنگ فلوئورسانس نارنجي درخشان تا متمايل به نارنجي (نشانه وجود هماتيت يا کاني هاي سولفيدي)، قرمز ارغواني (نشانه وجود عنصر استرانسيم) و سبز متمايل به زرد (نشانه وجود عناصر قليايي) مي گردد، بر روي زغال ابتدا پرل Perle مشخصي ايجاد مي نمايد ولي با ادامه حرارت، توده هپاتيتي به صورت گسترده بر روي زغال تشکيل مي شود.

نام باريت از كلمه يوناني باروس به معني سنگين گرفته­شده و براي اولين بار در سال 1771 توسط هاميلتون و به عقيده برخي از مولفين در سال 1774، توسط شيل به كاررفته است. نام هاي محلي ديگر براي اين كاني نظير هوي اسپار، تيف، كوك، باريتس و باريتين به كار رفته است.

باريم در سال 1808 توسط آقای هامفری دیوی در انگلستان استخراج شد. اين ماده معدني به دليل وزن مخصوص زياد از سال هاي 1930 در حفاري هاي اكتشافي مورد استفاده قرارگرفته است. وزن مخصوص بالا و خنثي بودن آن از نظر شيميايي موجب به كارگيري گسترده ی اين كاني به عنوان يك عامل وزني در مايعات يا گل هاي حفاري مي شود. بيشتر مصرف باريت در صنايع حفاري چاه هاي عميق نفت و گاز است، به طوري كه تقريباً 85% تقاضا براي اين ماده معدني را در برمي گيرد كه بالغ بر شش ميليون تن در سال است. گل حفاري در روش دوراني و در مناطقي كه فشار گاز يا مايع در اعماق زياد است، براي محافظت و جلوگيري از فوران چاه يا ريزش ديواره استفاده مي شود.

اين كاني در سال هاي قبل به عنوان باطله ساير مواد معدني محسوب مي شد. با آغاز فعاليت حفاري اكتشاف چاه هاي نفت در ايران، باريت يك ماده معدني اقتصادي به شمار آمد. در ايران تا سال 1338 هجري شمسي، باريت مورد نياز براي شركت هاي نفتي از خارج تامين مي شد ولي از اين تاريخ به بعد، اولين استخراج و بهره برداري از معادن توسط دو كشور عمده باريت ايران و ماگوبار آغاز گرديد و در سال هاي 56-1355به اوج توليد خود يعني 220هزار تن در سال رسيد.

جهت کنترل رفتار ذرات کلوئیدی، جلوگیری از هدر رفتن گل حفاری، کاهش خواص ژله شدن و کاهش گرانروی معمولاً به گل حفاری بعضی از ترکیبات شیمیایی را اضافه می‏کنند. همچنین ممکن است گل حفاری در هنگام برخورد با طبقات مختلف زمین، خاصیت خود را از دست بدهد، به همین دلیل باید گل حفاری کنترل شده و خواص از دست رفته جبران شود. به همین خاطر مواد مختلفی (معدنی و شیمیایی) به آن اضافه می‌کنند، که این  مواد مورداستفاده تابع: روش حفاری،مقاومت سنگ‌ها، میزان شکستگی، عمق، موادگازی وترکیب کانی شناسی سنگ هستند.

باریت: باریت به دلیل سادگی مصرف در حین کار، خنثی بودن از نظر شیمیایی، نرمی ‌و مناسب بودن از نظر قیمت، در گل حفاری مورد استفاده قرار می‌گیرد‌. باریت در آب حل نمی‏شود و به صورت ذرات معلق در گل باقی می‏ماند و خواص گل را تغییر نمی‏دهد. یک ویژگی مهم باریت چگالی بالای (SG =4/2gr/cm ³) آن است به طوری که وقتی در گل حفاری قرار دارد در مقایسه با ذرات دیگر حجم کمتری از گل را اشغال می‏کند در نتیجه هم چگالی گل را بالا می‏برد که بسیار برای غوطه‏ور شدن ذرات سنگ مناسب است و هم حجم بیشتری از گل را در این حالت مایع تشکیل می‏دهد و باعث روان‏تر شدن جریان گل می‏شود

نام باريت از كلمه يوناني باروس به معني سنگين گرفته­شده و براي اولين بار در سال 1771 توسط هاميلتون و به عقيده برخي از مولفين در سال 1774، توسط شيل به كاررفته است. نام هاي محلي ديگر براي اين كاني نظير هوي اسپار، تيف، كوك، باريتس و باريتين به كار رفته است.

باريم در سال 1808 توسط آقای هامفری دیوی در انگلستان استخراج شد. اين ماده معدني به دليل وزن مخصوص زياد از سال هاي 1930 در حفاري هاي اكتشافي مورد استفاده قرارگرفته است. وزن مخصوص بالا و خنثي بودن آن از نظر شيميايي موجب به كارگيري گسترده ی اين كاني به عنوان يك عامل وزني در مايعات يا گل هاي حفاري مي شود. بيشتر مصرف باريت در صنايع حفاري چاه هاي عميق نفت و گاز است، به طوري كه تقريباً 85% تقاضا براي اين ماده معدني را در برمي گيرد كه بالغ بر شش ميليون تن در سال است. گل حفاري در روش دوراني و در مناطقي كه فشار گاز يا مايع در اعماق زياد است، براي محافظت و جلوگيري از فوران چاه يا ريزش ديواره استفاده مي شود.

اين كاني در سال هاي قبل به عنوان باطله ساير مواد معدني محسوب مي شد. با آغاز فعاليت حفاري اكتشاف چاه هاي نفت در ايران، باريت يك ماده معدني اقتصادي به شمار آمد. در ايران تا سال 1338 هجري شمسي، باريت مورد نياز براي شركت¬هاي نفتي از خارج تامين مي شد ولي از اين تاريخ به بعد، اولين استخراج و بهره برداري از معادن توسط دو كشور عمده باريت ايران و ماگوبار آغاز گرديد و در سال هاي 56-1355به اوج توليد خود يعني 220هزار تن در سال رسيد.

باریت سفید درجه يك با وزن مخصوص4.2 به بالا بصورت كلوخه و پودر با مش های متنوع با  قابليت تحويل درب كارخانه يا معدن در بسته بندی کیسه و جامبو با کیفیت صادراتی.

کاربرد: باریت در صنایع رنگ سازی ، پلاستیک ، کاغذ و لاستیک به عنوان ماده پرکننده به مصرف میرسد. همچنین به دلیل وزن مخصوص بالا و خاصیت جذب اشعه رادیواکتیو ، در ساخت بلوکهای سیمانی کاربرد دارد. مخلوط لاستیک ، آنفالت و 10 درصد باریت را در ساختن ایستگاهها و باند فرودگاه بکار میبرند. همچنین در صنایع داروسازی ، مواد منفجره ، آلیاژ ، حفاظت اشعه و … کاربرد دارد.

باریت در حالت معمولی سفید رنگ تا خاکستری روشن است ولی ممکن است به رنگهای متمایل به آبی ، قهوه‌ای یا سیاه نیز دیده شود. باریت یک کانی اوپک (Opeque) تیره بوده و دارای جلای صدفی تا شیشه‌ای می‌باشد. نمونه‌های تیپ یک آن به صورت بلورهای ارترومبیک کشیده دیده می‌شود اما باریت تجارتی به صورت دانه‌دانه ، توده‌های بلورین و یا قلوه‌ای تهیه می‌شود. وزن مخصوص این کانی زیاد می‌باشد و در حدود 4.3 تا 4.6 می‌باشد. این مشخصه باریت کمک زیادی به شناسایی آن می‌کند. سختی باریت دارای دامنه تغییرات قابل ملاحظه‌ای می‌باشد و از 2.5 تا 3.5 متغیر می‌باشد که معمولا نواحی مختلف باریت با سختی متفاوتی را تولید می‌نمایند.